Adjektiva har vi hovudsakleg to typar av: 1) dei som endar på -en eller -al i oppslagsforma (for eksempel galen og gammal), og 2) dei som ikkje gjer det (for eksempel kald). Adjektiva får bøying i samsvar med substantivet dei står til, og dermed får dei slike bøyingar:

1)	e galę gut	ei gala ęreng	ett gale svar
	galne guta	galne ęrenga	galne svar

2)	e kalde gut	ei kalde ęreng	ett kalt hus
	kalde guta	kalde ęrenga	kalde hus

Forma kalde framom ord i eintal har tonem 1, ˊkalde, og kalde framom fleirtalsord har tonem 2, ˋkalde, dvs. at tonegangen viser om adjektivet står i eintal eller fleirtal.

Dermed er bøyingsmønstera slik:

1)	-ę	-a	-e
	-ne	-ne	-ne
2)	-e	-e	-t
	-e	-e	-e

Dersom substantivet står i bestemt form, har adjektivet alltid endinga -ne eller -e:

dę galne gutę, dę kalde gutę