Dativ blei i det eldre målet brukt fast i indirekte objekt, etter visse preposisjonar, adjektiv, adverb og i det direkte objektet etter visse verb.

• Etter preposisjonar er det slik at det er alltid dativ etter myå, mę, ta ('av'), ma ('med') og bak. Etter på og i er kasusbruken avhengig av om ein vil uttrykkje ei rørsle til staden eller at noko er på staden: dętte ned i myra ('dette ned i myra') uttrykkjer ei rørsle til staden, mens lie i myręne ('liggje i myra') uttrykkjer at ein er på staden.

• I spørjesetningar kjem trykklette pronomen framom verbet: Kęnn dę ę? Ka dę ę?
• Trykklette pronomen står etter ie: Hann ga'e seg. Va 'ann haime?