Info om lydskriftsystemet.

Dialekten her har dei vanlege nordvestlandske og nordfjordske draga, dvs. at

• infinitivar endar på -e :
  

  å kaste,

  å leve



• svake hokjønnsord (dvs. hokjønnsord som har meir enn éi staving, og som endar på vokal i oppslagsforma) endar på -e i ubestemt form eintal :
  

  ei vise,

  ei jęnte



• det er ikkje skilnad i bøyinga av svake og sterke hokjønnsord i bestemt form eintal (og heller ikkje i fleirtalsformene ) :
  

  	vise	visa	vise	visęne
  	dør	døra	døre	døręne



• i den eldre dialekten er det vanleg med palatale lydar (dvs. lydar med j-klang) :
  

  ma,

  fję



• det personlege pronomenet i 3. person hokjønn er honn


• i den eldre dialekten blei det brukt dativ, som for eksempel i: hann står på låva. (Men det heiter: gå bort på låvęn.)


• dei personlege pronomena i første person er ęg i eintal og vi i fleirtal


• dialekten har etterleddstrykk, dvs. ein uttale der hovudtrykket ligg på det andre (eller siste) leddet i samansette ord. Det er vanleg særleg i uttalen av stadnamn: Josteˊdalęn, Bøverˊdalęn. Slik uttale kan òg høyrast i andre samansetjingar: mataˊlause, ręttˊlaide.


• d–ar som kjem etter ein vokal, vert uttala: smed, stad, side. Dette er d-ar som har falle bort i dei fleste andre dialektane. Det gjeld også der nynorsk skriftmål ikkje har dei lenger: saud, tred, lid


• grunnforma av adjektiv, notid av dei fleste sterke verb og verba i telje–klassen endar på ein trykklett e (innskotsvokal): ein store gut, eg eme no, han fȯrtęle vitsa


• bokstavkombinasjonen rn i skriftspråket blir alltid uttalt nn, for eksempel i kommunenamnet Hånndalęn og kånn 'korn'.