Adjektiva har me hovudsakleg to typar av: 1) dei som endar på -en i oppslagsforma (for eksempel galen), og 2) dei som ikkje gjer det (for eksempel fin). Adjektiva får bøying i samsvar med substantivet dei står til, og dermed får dei slike bøyingar:

1)	ain gal’n gut	ai galę jęnta	ait gale badn
	galne gutar	galne jęnter	galne bådn

På grunn av at endinga -en i galen står etter -t, blir ordet uttalt galʼn, jf. Lydmønster.

2)	ain fine gut	ai fin jęnta	ait fint badn
	fine gutar	fine jęnter	fine bådn

Dermed er bøyingsmønstera slik:

1)	-en	-ę	-e
	-ne	-ne	-ne

2)	-e	-	-t
	-e	-e	-e

Dersom substantivet står i bestemt form, blir adjektivet bøygd slik:

1)	dann galne gut’n	dann galne jęnto	da galna badne
	dai galne gutane	dai galne jęnt’na	dai galne bådnę

2)	dann fine gut’n	dann fina jęnto	da fina badne
	dai fine gutane	dai fine jęnt’na	dai fine bådnę

Dermed er bøyingsmønstera slik:

1)	-ne	-ne	-na
	-ne	-ne	-ne

2)	-e	-a	-a
	-e	-e	-e